Aan tafel met Giorgio

Vertel Giorgio, waar stond je 4 jaar geleden?

‘Ik had een tijdelijk contract als medewerker Tentamenorganisatie bij de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. Een vast contract was niet mogelijk, dus ik ging rondkijken. De Rijksoverheid leek mij altijd al een fijne en serieuze werkgever. Ik begon bij het College voor Toetsen en Examens, een zelfstandig bestuursorgaan dat valt onder het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW) , als managementondersteuner. Een hele leuke organisatie maar ik moest na een jaar tot de conclusie komen dat ik niet op mijn plek zat. De werkzaamheden van een managementondersteuner verschillen per organisatie, maar hier lag de nadruk op organiseren en notuleren. Beiden niet mijn sterke punten. De twijfel sloeg toen al een beetje toe, was het vak van ondersteuner wel écht iets voor mij?’

Maar je was er nog niet aan toe om een andere weg in te slaan?

‘Precies. Ik was zoekende naar mijn talenten, expertises, waar ga ik nou van áán, zeg maar. Ik solliciteerde toch op functies in de ondersteuning, want ja, ik wilde graag aan het werk dus ik reageerde op een vacature bij Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO). Ik werd aangenomen.’

Eind goed, al goed dus?

‘Toch niet. Hoewel ik het meer naar mijn zin had, liep ik in dezelfde valkuilen als in eerdere ondersteunende functies. En de twijfel werd sterker. Uiteindelijk heb ik in een gesprek met mijn manager gezegd dat ik het werk als ondersteuner niet meer bij mij vond passen. Maar wat dan wel? Ik wilde niet weer op een soortgelijke functie solliciteren, maar wat ging ik dan doen? Iets anders? En moet ik dan weer een opleiding gaan doen? Er werd mij een loopbaancoach aangeboden en ondertussen keek ik zelf ook rond en ging ik in gesprek met collega’s om mij heen om erachter te komen wat bij mij past.’

En toen ging het snel?

‘Ja, sneller dan verwacht. Ik had een gesprek met een collega bij P&O naar aanleiding van een openstaande vacature voor P&O medewerker. Tijdens het gesprek spraken we over het werk bij P&O en of de vacature iets voor mij was. Ik raakte steeds meer geïnteresseerd. In de wereld van P&O kwam alles bij elkaar, een stukje plannen, een stukje strategie, maar ook mens en beleid.

Ik ben wel iemand die ervan houdt om op de voorgrond te staan; praten, verbinden, organisatiebrede vraagstukken uitzoeken. Daar kan je mij echt voor bellen en dat komt in deze functie heel erg naar boven. “Mag ik solliciteren?” vroeg ik aan de collega. Ik werd, tot mijn verbazing, aangenomen. Zonder P&O-achtergrond of het benodigde papiertje. Ik was echt zo blij, voor het eerst begon ik in een andere rol in een hele nieuwe omgeving.’

Dus nu helemaal op je plek?

‘Zeker! Maar ik ben nog niet klaar. Ik voer gesprekken met mijn loopbaancoach om te kijken hoe ik mij naar P&O-adviseur kan ontwikkelen. Die ambitie heb ik, maar het stukje studeren zit mij nog enigszins in de weg. Niet omdat ik niet wil, maar ik zie er een beetje tegenop. Maar ik wil adviseur worden, dus ik begin dit jaar of anders volgend jaar. In het verleden wilde ik nog wel eens te veel en te snel. Bij RVO kreeg ik de ruimte, de tijd en de mogelijkheid om alles geleidelijk te doen waardoor ik de passie heb ontwikkeld voor het P&O vak.’

​​​​​​​Wat is jouw belangrijkste tip?

‘Mijn ervaring tot nu toe is dat binnen organisaties veel kan. Collega’s die in hetzelfde schuitje zitten als waar ik in heb gezeten, wil ik vooral aansporen om zich niet tegen te laten houden door opleidingsniveau, werk- en denkniveau of schaalniveau. Zeker als je het gevoel heb dat je bereid bent om te werken aan je ontwikkeling of eventueel een cursus of studie te volgen. Daag jezelf uit en wees soms ook gewoon brutaal en neem risico! Je zal zien, soms wordt het je gewoon gegund en misschien moet je dan net iets harder werken. Maar laat dat jouw verhaal niet tegenhouden.’ 

Meer lezen?

Vond je dit een inspirerend verhaal? Houd IkwerkvoorNederland in de gaten voor meer verhalen.